Η αξία της Συμβουλευτικής Γονέων

Αρκετοί γονείς έρχονται με το αιώνιο και βασανιστικό ερώτημα ‘’Πείτε μου τι να κάνω’’, το οποίο φυσικά έχει τις ρίζες του στο ‘’Δεν ξέρω τι να κάνω’’. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται πάντα για άγνοια ή για ελλιπή πληροφόρηση. Πίσω από το ‘δεν ξέρω τι να κάνω’, ακούμε και την κούραση των γονιών, την παραίτηση, την αίσθηση ανικανότητας, την απελπισία κλπ. Οι γονείς έρχονται συνήθως από μία θέση, όπου είναι εγκλωβισμένοι στο πρόβλημα. Αυτό τους οδηγεί σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να επικρατεί μέσα τους η φωνή που λέει ‘’δεν είσαι καλός γονιός’’. Και τότε είναι που έρχονται και μας ζητάνε συμβουλές και νουθεσίες. Ως αποτέλεσμα οι θεραπευτές απαντάμε αφουγκραζόμενοι την αίσθηση του επείγοντος και γινόμαστε κατευθυντικοί. Εκεί είναι που οι ενοχές του γονιού ενισχύονται, καθώς ακούει από τον ειδικό, που τον βλέπει ως αυθεντία, τι πρέπει να κάνει, σκεπτόμενος, ότι τελικά δεν κάνει τίποτα καλά. Έτσι, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, που στο απόγειο του έχει την επιθετικότητα, καμιά φορά, των γονέων, με φράσεις ‘’δεν έχεις παιδιά εε;’’, ‘’εντάξει, έξω από τον χορό όλα είναι εύκολα’’, ‘’κι εμείς που φάγαμε λίγο ξύλο τι πάθαμε;’’, ‘’ναι αλλά αν δουλεύεις 10 ώρες τη μέρα και τρέχεις μετά στις δραστηριότητες, δεν προλαβαίνεις’’.

Στην πραγματικότητα όλα αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν αποφευχθεί και οι γονείς να μην φορτίζονται με έξτρα ενοχές, εάν αξιοποιούσαν αυτή την ώρα της Συμβουλευτικής για τη δική τους αποφόρτιση, για τη δική τους σύνδεση με το συναίσθημά τους, για τη δική τους αυτό-φροντίδα. Ο μη φροντισμένος γονιός είναι αυτός που ‘’δεν ξέρει’’ τι να κάνει. Στην τελική, τα παιδιά δεν χρειάζονται εγχειρίδιο χρήσης ή εγχειρίδιο καλών πρακτικών αντιμετώπισης. Χρειάζονται έναν γονέα συναισθηματικά παρόντα, που να μπορεί να τα ακούσει και να τα φροντίσει. Αν οι γονείς είναι καλά, είναι και τα παιδιά τους καλά. Αν οι γονείς είναι οι ίδιοι φροντισμένοι, μπορούν να φροντίσουν και τα παιδιά τους. Και αν τα παιδιά έχουν ανάγκη από φροντίδα, το ίδιο έχουν ανάγκη και οι γονείς. Αξιοποιείστε τη Συμβουλευτική για να μιλήσετε για τη δική σας δυσκολία στον γονεικό ρόλο, για το δικό σας συναίσθημα, τις ενοχές, τις επιτυχίες, τις αποτυχίες, τις ευκολίες και τις δυσκολίες. Σε αυτό φυσικά δεν αποκλείεται ότι δεν μπορείτε να συζητήσετε και για θέματα του παιδιού, αλλά δώστε ενίοτε προτεραιότητα και στον εαυτό σας! Σας έχετε κι εσείς ανάγκη!